Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні
абвгдеёжзіклмнопрстуфхцчшэюя-
авеёіклмнопрстуфхцчшыэюя.
аеёіоя

свяшчэннаслужы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

Асоба, якая адпраўляе набажэнства і трэбы.

|| прым. свяшчэннаслужы́цельскі, -ая, -ае.

свяшчэ́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і святар.

|| прым. свяшчэ́нніцкі, -ая, -ае.

свяшчэ́нны, -ая, -ае.

1. Выключна важны, асабліва пачэсны, святы (у 4 знач.; высок.).

С. абавязак.

С. доўг.

2. У рэлігіі: які валодае святасцю, адпавядае рэлігійнаму ідэалу; боскі.

С. абрад.

Свяшчэннае пісанне.

3. Недатыкальны, непарушны.

Свяшчэнная граніца нашай краіны.