прамару́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.
Марудзячы з чым-н., прабыць у бяздзейнасці, спазніцца з выкананнем якой-н. справы.
П. з адпраўкай будаўнічых матэрыялаў.
|| незак. прамару́джваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. прамару́джанне, -я, н.
Без усякіх прамаруджанняў.
прамаршырава́ць гл. маршыраваць.
прамарынава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак.
1. што. Правесці які-н. час, марынуючы што-н.
Паўдня прамарынавала грыбы.
2. перан., каго-што. Знарок затрымаць на які-н. час, адкладваючы рашэнне, выкананне чаго-н. (разм., неадабр.).
П. справу цэлы месяц.
прамары́ць, -ару́, -о́рыш, -о́рыць; -о́раны; зак., каго (што).
На працягу якога-н. часу прымусіць галадаць (разм.).
П. голадам.
прама́сліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ліцца; зак.
Насыціцца маслам, чым-н. масляністым.
Папера прамаслілася.
|| незак. прама́слівацца, -аюся, -аешся, -аецца.
прама́сліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.
Насыціць маслам, чым-н. масляністым.
П. тканіну.
|| незак. прама́сліваць, -аю, -аеш, -ае.
прамата́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).
Абяднець, разарыцца, неразумна растраціўшы свае грошы, маёмасць.
|| незак. прамо́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.
прамаўля́ць гл. прамовіць.