Verbum

прамару́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

Марудзячы з чым-н., прабыць у бяздзейнасці, спазніцца з выкананнем якой-н. справы.

П. з адпраўкай будаўнічых матэрыялаў.

|| незак. прамару́джваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прамару́джанне, -я, н.

Без усякіх прамаруджанняў.