Verbum

цымбалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на цымбалах.

|| ж. цымбалі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

цымба́лы, -аў.

Народны музычны інструмент у выглядзе трапецападобнай скрынкі з металічнымі струнамі, па якіх удараюць драўлянымі малаточкамі.

|| прым. цымба́льны, -ая, -ае.

Цымбальныя струны.

цы́мус, -у, м.

1. Аб вельмі прыгожым, вельмі цікавым, найлепшым (разм.).

2. Салодкая дэсертная страва з тушанай морквы і іншых інгрэдыентаў.

3. Самае істотнае, значнае (разм.).

У гэтай карціне ўвесь ц.

|| прым. цы́мусны, -ая, -ае (да 2 знач.).

цынга́, -і́, ДМ -нзе́, ж.

Хвароба, выкліканая недахопам вітамінаў у арганізме, выражаецца разрыхленнем і крыватачывасцю дзяснаў, агульнай слабасцю і пад.

|| прым. цынго́тны, -ая, -ае.

Цынготныя дзясны.

цыні́зм, -у, м.

Пагардлівыя адносіны да агульнапрынятых норм маралі; бессаромнасць, нахабства.

цы́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Цынічны чалавек.

цыні́чны, -ая, -ае.

Поўны цынізму, бессаромны.

Ц. жэст.

|| наз. цыні́чнасць, -і, ж.

цы́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

Травяністая дэкаратыўная расліна сямейства складанакветных з буйнымі яркімі кветкамі.

Расквітнелі цыніі і флоксы.

|| прым. цы́ніевы, -ая, -ае.

цынк, -у, м.

Хімічны элемент, коўкі метал сінявата-белага колеру.

|| прым. цы́нкавы, -ая, -ае.

цынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што (спец.).

Пакрываць слоем цынку паверхню металічных вырабаў для аховы ад карозіі.

|| зак. ацынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. цынкава́нне, -я, н.