Verbum

бо́ндар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Майстар па вырабе драўлянага посуду (бочак, дзежак, цэбраў і пад.).

Гэта вёска славіцца бондарамі.

|| прым. бо́ндарскі, -ая, -ае.

бо́ндарства гл. бандарыць.

бо́ндарыха, -і, ДМ -рысе, мн. -і, -рых, ж.

Жонка бондара.

бо́нна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Выхавацелька малых дзяцей (звычайна іншаземка) у багатых сем’ях да рэвалюцыі.

бо́ны¹, -аў, адз. бо́на, -ы, ж. (спец.).

1. Кароткатэрміновыя крэдытныя дакументы, якія даюць права на атрыманне пэўнай сумы ў вызначаны тэрмін.

2. Папяровыя грашовыя знакі, што выйшлі з ужытку і сталі прадметам калекцыяніравання.

бо́ны², -аў, адз. бон, -а, м.

Плывучая загарода на рэках, азёрах, у марскіх гаванях.

бор¹, -у, М у бары́, мн. бары́, -о́ў, м.

Стары сасновы лес.

Векавы б.

○

Карабельны бор — высокі, прыгодны для суднабудавання сасновы бор.

|| прым. баравы́, -а́я, -о́е.

Б. край.

бор², -у, м.

Хімічны элемент, які ўваходзіць у склад многіх мінералаў.

|| прым. бо́рны, -ая, -ае.

○

Борная кіслата — хімічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва, якое ўжыв. ў тэхніцы і медыцыне.

бор³, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Свердзел са стальной, алмазнай або карбарундавай галоўкай, які выкарыстоўваецца ў зубалячэбнай, ювелірнай справе і пад.

бо́рзды, -ая, -ае.

Хуткі, жвавы.

Б. конь.

|| наз. бо́рздасць, -і, ж.