Verbum

узыхо́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

1. гл. узысці.

2. да чаго. Весці свой пачатак, паходжанне ад чаго-н.

Сучасны беларускі алфавіт узыходзіць да стараславянскай азбукі.

узы́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак., што (разм.).

Тое, што і удружыць.

уз’ю́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак. (разм.).

Стаць узбуджаным, гуллівым.

уз’ю́шаны, -ая, -ае (разм.).

Вельмі разгневаны, раз’юшаны.

|| наз. уз’ю́шанасць, -і, ж.

уз’ю́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; зак. (разм.).

Вельмі разгневацца, раззлавацца.

|| наз. уз’юшэ́нне, -я, н.

уз’яда́цца гл. уз’есціся.

уз’ядна́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.

Аб’яднацца зноў.

У. з сям’ёй.

|| незак. уз’ядно́ўвацца, -аецца.

|| наз. уз’ядна́нне, -я, н.

уз’ядна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што з чым (высок. і афіц.).

Аб’яднаць зноў.

|| незак. уз’ядно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. уз’ядна́нне, -я, н.

узя́цца гл. брацца.

узя́цце гл. браць.