Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

праква́сіць, -а́шу, -а́сіш, -а́сіць; -а́шаны; зак., што.

Даць скіснуць (у 1 знач.), падвергнуць квашанню.

П. капусту.

|| незак. праква́шваць, -аю, -аеш, -ае.

пракі́даць, -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Правесці які-н. час, кідаючы што-н.

Паўдня пракідаў пясок на будоўлі.

пракі́нуць, -ну, -неш, -не; -кінь; -нуты; зак., што (разм.).

1. Кінуць паміж чым-н.

П. вяроўку паміж сукоў.

2. Злічыць на лічыльніках.

П. на лічыльніках.

3. Кідаючы, не трапіць у цэль.

П. шайбу.

|| незак. пракі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

пракіпе́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пі́ць; зак.

1. Прабыць у стане кіпення які-н. час.

Вада пракіпела дваццаць мінут. 2, Добра пакіпець, даходзячы да гатоўнасці. Суп пракіпеў.

пракіпяці́ць, -ячу́, -яці́ш, -яці́ць; -яці́м, -еці́це́, -яця́ць; -ячо́ны; зак., што.

Даць добра пракіпець.

П. булён.

пракі́слы, -ая, -ае.

Сапсаваны ў выніку браджэння або ўласцівы чаму-н. сапсаванаму.

Пракіслае піва.

пракі́снуць гл. кіснуць.

праклада́нне і пракла́дванне гл. пракласці і пралажыць.

праклада́ць і пракла́дваць гл. пракласці і пралажыць.

пракла́дка, -і, ДМ -дцы, ж.

1. гл. пракласці, пралажыць.

2. мн. -і, -дак. Прадмет, пракладзены паміж чым-н.

Кардонная п.

|| прым. пракла́дачны, -ая, -ае.