пракіпе́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пі́ць; зак.

1. Прабыць у стане кіпення які-н. час.

Вада пракіпела дваццаць мінут. 2, Добра пакіпець, даходзячы да гатоўнасці. Суп пракіпеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)