Verbum

пяршы́ць, -ы́ць; безас.; незак. (разм.).

Пра адчуванне пярхоты.

Пяршыць у горле.

|| наз. пяршэ́нне, -я, н.

пяры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

Мяккая тоўстая падсцілка на ложак у выглядзе доўгага мяшка, напоўненага пер’ем або пухам.

|| памянш. пяры́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. пяры́нны, -ая, -ае.

пярэ́бары, -аў (разм.).

Пераезд, перасяленне.

П. на новае месца.

пярэ́варацень, -ратня, мн. -ратні, -ратняў, м.

Паводле паданняў — чалавек, здольны ператварацца ў каго-, што-н. пры дапамозе чараў.

пярэ́дадзень, -дня, мн. -дні, -дняў м.

Час, які папярэднічае якой-н. даце, падзеі, з’яве.

П.

Новага года.

пярэ́дадне, -я, мн. -і, -яў, н.

Тое, што і пярэдадзень.

пярэдне...

Першая састаўная частка складаных прыметнікаў са знач. пярэдні. напр.: пярэднепаднябенны, пярэднеязычны.

пярэднеязы́чны, -ая, -ае.

У мовазнаўстве: які вымаўляецца пры дапамозе пярэдняй часткі языка.

Пярэднеязычныя гукі.

пярэ́дні, -яя, -яе.

Звернуты ўперад. які знаходзіцца наперадзе.

Пярэднія лапы. П. край абароны.

пярэ́дняя, -яй, мн. -ія, -іх, ж.

Нежылое, першае ад уваходу памяшканне ў кватэры; прыхожая.