пяю́н, пеюна́, мн. пеюны́, пеюно́ў, мн. (разм.).
Той, хто вельмі любіць спяваць, многа спявае; пявун.
|| ж. пяю́ха, -і, ДМ пяю́се, мн. -і, пяю́х.