пяву́н, певуна́, мн. певуны́, певуно́ў, м. (разм.).
Той, хто любіць пець, многа спявае.
|| ж. пяву́ха, -і, ДМ -ву́се, мн. -і, -ву́х.
пяву́чы, -ая, -ае.
Меладычны, падобны на спеў.
Пявучая гаворка.
|| наз. пяву́часць, -і, ж.