Verbum

сырава́рства, -а, н.

Выраб сыру як галіна прамысловасці.

|| прым. сырава́рны, -ая, -ае.

С. завод.

сыраві́на, -ы, ж., зб.

Матэрыял, прызначаны для далейшай прамысловай апрацоўкі.

С. тэкстыльнай прамысловасці.

|| прым. сыраві́нны, -ая, -ае.

Сыравінныя рэсурсы.

сырадо́й, -ю, м.

Толькі што надоенае малако.

|| прым. сырадо́йны, -ая, -ае.

сырадэ́ля, -і, ж.

Аднагадовая кармавая расліна сямейства бабовых.

|| прым. сырадэ́левы, -ая, -ае.

сырае́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Ядомы грыб з крохкай пласціністай шапкай, звычайна каляровай афарбоўкі.

|| прым. сырае́жкавы, -ая, -ае.

сыраква́ша, -ы, ж.

Густое кіслае малако.

|| прым. сыраква́шны, -ая, -ае.

сы́рамяць, -і, ж., таксама зб.

Нядубленая скура (рагатай жывёлы, свіней, ласёў), якая ідзе на конскую збрую і розныя тэхнічныя вырабы.

|| прым. сырамя́тны, -ая, -ае.

Сырамятная аброць.

сыраро́бства, -а, н.

Тое, што і сыраварства.

|| прым. сыраро́бны, -ая, -ае.

сы́расць, -і, ж.

1. гл. сыры.

2. Вільгаць, павышаная вільготнасць у паветры, глебе, памяшканні і пад.

С. у пакоі.

сыраядзе́нне, -я, н. (спец.).

Ужыванне ў ежу толькі сырой гародніны, пладоў.