Verbum

збе́дніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены і збядні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; зак., каго-што.

1. Зрабіць бедным; абядніць.

З. прыроду, высекшы лес.

2. Пазбавіць каго-, што-н. выразнасці, сілы.

З. літаратурны вобраз.

|| незак. збядня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

зберагчы́, -рагу́, -ражэ́ш, -ражэ́; -ражо́м, -ражаце́, -рагу́ць; збяро́г, зберагла́, -ло́; -ражы́; -ражо́ны; зак., каго-што.

Захаваць, не даць знікнуць, сапсавацца, прапасці.

З. час.

З. грошы.

З. прадукты.

|| незак. зберага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зберажэ́нне, -я, н.

|| прым. зберага́льны, -ая, -ае.

зберагчы́ся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ражэ́цца; -рагу́цца; збяро́гся, зберагла́ся, -ло́ся; зак.

Захавацца непашкоджаным, нястрачаным, незрасходаваным.

|| незак. зберага́цца, -а́ецца.

зберажэ́нне, -я, н.

1. гл. зберагчы.

2. мн. Сабраная ў запас сума грошай.

Працоўныя зберажэнні.

Захоўваць зберажэнні ў банку.

збіва́цца¹ гл. збіцца¹.

збіва́цца² гл. збіцца².

збіва́ць¹ гл. збіць¹.

збіва́ць² гл. збіць².

збіра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца збіраннем чаго-н. (якіх-н. рэдкасцей, твораў народнай творчасці і пад.).

З. фальклору.

2. Ёмішча, у якім збіраецца якая-н. вадкасць (спец.).

З. вады.

|| ж. збіра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).

|| прым. збіра́льніцкі, -ая, -ае.

збіра́льніцтва, -а, н.

1. Дзейнасць збіральніка (у 1 знач.).

Захапіцца збіральніцтвам.

2. Здабыванне сродкаў існавання шляхам збірання грыбоў, ягад і інш.

|| прым. збіра́льніцкі, -ая, -ае.