Verbum

безадка́зны, -ая, -ае.

1. Які не стрымліваецца пачуццём адказнасці.

Б. ўчынак.

2. Які працуе без перабояў.

Б. рухавік.

3. Бездакорны, які выконвае без пярэчання ўсе даручэнні.

Б. памочнік.

|| наз. безадка́знасць, -і, ж.

безадкла́дны, -ая, -ае.

Такі, выкананне якога не церпіць адкладу.

Безадкладная справа.

|| наз. безадкла́днасць, -і, ж.

безадно́сны, -ая, -ае.

Які захоўвае сваё значэнне пры любых умовах; нязменны, абсалютны.

|| наз. безадно́снасць, -і, ж.

безадры́ўны, -ая, -ае.

Які адбываецца без адрыву ад асноўнай дзейнасці.

Безадрыўная вучоба.

|| наз. безадры́ўнасць, -і, ж.

безалкаго́льны, -ая, -ае.

Які не змяшчае ў сабе алкаголю.

Б. напітак.

безапеляцы́йны, -ая, -ае.

1. Які не дапускае апеляцыі.

Безапеляцыйнае рашэнне.

2. Катэгарычны, які не дапускае пярэчанняў.

Б. тон.

|| наз. безапеляцы́йнасць, -і, ж.

безасабо́вы, -ая, -ае.

У граматыцы: які не дапускае ўжывання дзейніка.

Б. дзеяслоў.

Б. сказ.

|| наз. безасабо́васць, -і, ж.

безасцюко́вы, -ая, -ае.

Які не мае асцюкоў.

Безасцюковая пшаніца.

безбацько́ўства, -а, н.

Жыццё дзіцяці без бацькі.

безбіле́тны, -ая, -ае.

Які не мае білета (у 1 знач.).

Б. пасажыр.