Verbum

кута́с, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Пучок нітак, звязаных разам на канцы, для ўпрыгожання чаго-н.

Пояс з кутасамі.

|| прым. кутасо́вы, -ая, -ае.

ку́тні, -яя, -яе.

Які знаходзіцца, размешчаны ў куце.

Кутняе акно.

○

Кутнія зубы — тое, што і карэнныя зубы.

ку́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Крайні карэнны зуб.

куто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

1. Тое, што і кут.

2. Зацішная, прыгожая, маляўнічая мясцовасць.

Райскі к. на Нарачы.

|| памянш.-ласк. куто́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

ку́ты, -ая, -ае.

Тое, што і каваны.

ку́фар, -фра, мн. -фры, -фраў, м.

Вялікая скрынка з векам для захоўвання тканіны, адзежы, каштоўнасцей.

|| прым. ку́фравы, -ая, -ае.

ку́фель, -фля, мн. -флі, -фляў і ку́халь, -хля, мн. -хлі, -хляў, м.

Спецыяльны кубак для піва.

|| прым. ку́фельны, -ая, -ае, ку́флевы, -ая, -ае і ку́хальны, -ая, -ае.

куфэ́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

1. Невялікі куфар; тое, што і куфар.

2. Дарожная скрынка (род чамадана), звычайна прыгожа аформленая.

|| прым. куфэ́рачны, -ая, -ае.

ку́халь гл. куфель.

ку́хальны гл. куфель.