Verbum

сы́рамяць, -і, ж., таксама зб.

Нядубленая скура (рагатай жывёлы, свіней, ласёў), якая ідзе на конскую збрую і розныя тэхнічныя вырабы.

|| прым. сырамя́тны, -ая, -ае.

Сырамятная аброць.

сыраро́бства, -а, н.

Тое, што і сыраварства.

|| прым. сыраро́бны, -ая, -ае.

сы́расць, -і, ж.

1. гл. сыры.

2. Вільгаць, павышаная вільготнасць у паветры, глебе, памяшканні і пад.

С. у пакоі.

сыраядзе́нне, -я, н. (спец.).

Ужыванне ў ежу толькі сырой гародніны, пладоў.

сы́рнік, -а, мн. -і, -о́ў, м.

Ежа з тварагу, выглядам падобная на аладку.

Сырнікі са смятанай.

сы́рны гл. сыр.

сыро́ватка, -і, ДМ -тцы, ж.

Вадкасць, якая атрымліваецца пры адтопліванні, адстойванні кіслага малака.

|| прым. сыро́ватачны, -ая, -ае.

сыро́к, -рка́ і -рку́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

1. -рку́, гл. сыр.

2. -рка́. Невялікі брусочак сыру ці сырковай або тварожнай масы ў індывідуальнай упакоўцы.

|| прым. сырко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

сырцо́вы гл. сырэц.

сыры́, -а́я, -о́е.

1. Вільготны, не сухі.

Стаяла восеньская сырая пара.

2. Пра прадукты харчавання: не печаны, не вараны, не смажаны і пад.

Сырая бульба.

Сырое мяса.

Есці моркву ў сырым выглядзе.

3. Недавараны, недапечаны, недасмажаны.

С. пірог.

4. перан. Не да канца апрацаваны, недароблены.

С. раман.

|| наз. сы́расць, -і, ж. (да 1 і 4 знач.).