Verbum

снег, -у, М сне́зе, мн. снягі́, -о́ў, м.

Атмасферныя ападкі ў выглядзе крышталікаў лёду, а таксама суцэльная маса такіх ападкаў, што пакрывае зямлю.

Выпаў першы с.

○

Вечныя снягі — снег на вяршынях высокіх гор.

◊

Патрэбен як леташні снег — зусім не патрэбен (разм., неадабр.).

Як снег на галаву — раптоўна, нечакана (разм.).

|| памянш. сняжо́к, -жку́, м.

|| прым. снегавы́, -а́я, -о́е і сне́жны, -ая, -ае.

Снегавая хатка (зробленая са снегу). Снегавая нагрузка (нагрузка на будынкі, якую стварае снежнае покрыва). Снежныя заносы.

Снежная белізна (падобная на снег).

снега...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да снегу, напр.: снегаачыстка, снегазатрыманне, снегалавінны, снегаўборачны.

снегаахо́ва, -ы, ж.

Ахова чыгунак, дарог і пад. ад снежных заносаў.

|| прым. снегаахо́ўны, -ая, -ае.

снегаачышча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Машына для ачысткі вуліц, дарог ад снегу, снежных заносаў.

снегаві́к, -а́, М -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і снегавая баба (гл. баба).

снегавы́ гл. снег.

снегазатрыма́нне, -я, н.

Штучнае затрыманне снегу на палях для накаплення вільгаці ў глебе.

снегапагру́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Машына для пагрузкі ў кузаў грузавіка снегу.

снегапа́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Выпадзенне снегу ў вялікай колькасці.

снегаўбо́рачны, -ая, -ае.

Які служыць для ўборкі снегу.

Снегаўборачная тэхніка.