Verbum

прыба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

1. гл. прыбавіць.

2. Прыбаўленая сума, колькасць чаго-н.

Атрымаць прыбаўку.

|| прым. прыба́вачны, -ая, -ае.

○

Прыбавачная вартасць — частка вартасці, якая ствараецца наёмным рабочым звыш вартасці рабочай сілы.

прыбе́гчы, -бягу́, -бяжы́ш, -бяжы́ць; -бяжы́м, -бежыце́, -бягу́ць; -бе́г, -гла; -бяжы́; зак.

Дасягнуць якога-н. месца бягом.

П. першым.

|| незак. прыбяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

прыбе́дніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак. (разм., неадабр.).

Прыкінуцца бедным, няшчасным.

|| незак. прыбядня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

прыберагчы́, -агу́, -ажэ́ш, -ажэ́; -ажо́м, -ажаце́, -агу́ць; -бяро́г, -берагла́; -ажы́; -ажо́ны; зак., што.

Захаваць, схаваць, адклаўшы на запас.

П. грошы на пакупку.

|| незак. прыберага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

прыбіра́льня, -і, мн. -і, -лень і -льняў ж.

1. Пакой у тэатры, дзе акцёры адзяваюцца, рыхтуюцца да выхаду на сцэну.

Акцёрская п.

2. Памяшканне для адпраўлення натуральных патрэб.

Грамадская п.

прыбіра́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які займаецца прыбіраннем, навядзеннем чысціні ва ўстановах, на прадпрыемствах.

|| ж. прыбіра́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. прыбіра́льшчыцкі, -ая, -ае.

прыбіра́нне гл. прыбраць.

прыбіра́цца гл. прыбрацца.

прыбіра́ць гл. прыбраць.

прыбі́цца, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; -біся; зак. (разм.).

1. Доўга ідучы, блукаючы, дабрацца куды-н.

П. да незнаёмага хутара.

2. да каго-чаго. Далучыцца, пайсці следам за кім-н.

Чужая авечка прыбілася да чарады.

|| незак. прыбіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.