душні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
Адтуліна ў чым-н. для доступу паветра.
ду́шны, -ая, -ае.
Гарачы, насычаны выпарэннямі; цяжкі для дыхання.
Д. вечар.
Душнае памяшканне.
душо́к, -шку́, м. (разм.).
1. Пах ад чаго-н., што пачынае загніваць.
Рыба з душком.
2. перан. Ледзь прыметнае праяўленне чаго-н. (у поглядах, настроях і пад.).
Газета з ліберальным душком.
душы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.
1. Той, хто душыць фізічна, сціскаючы горла; забойца.
2. перан. Рэакцыянер, цемрашал.
Д. асветы.
душы́ць¹, душу́, ду́шыш, ду́шыць; ду́шаны; незак.
1. каго. Пазбаўляць жыцця, моцна сціскаючы горла.
Д. вяроўкай.
2. каго. Не даваць магчымасці свабодна дыхаць.
Каўнер ду́шыць.
Ду́шыць кашаль.
3. перан., каго-што. Прыгнятаць, не даваць магчымасці развівацца чаму-н.
Д. свабоду.
|| зак. задушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны.
|| звар. душы́цца, душу́ся, ду́шышся, ду́шыцца (да 1 і 3 знач.); зак. задушы́цца, -ушу́ся, -у́шышся, -у́шыцца (да 1 знач.).
душы́ць², душу́, ду́шыш, ду́шыць; ду́шаны; незак., каго-што.
Абпырскваць духамі, адэкалонам.
Д. насоўку.
|| зак. надушы́ць, -ушу́, -у́шыш, -у́шыць; -у́шаны.
|| звар. душы́цца, душу́ся, ду́шышся, ду́шыцца; зак. надушы́цца, -ушу́ся, -у́шышся, -у́шыцца.
душэ́ўны, -ая, -ае.
1. гл. душа.
2. Поўны шчырай прыязнасці.
Д. чалавек.
Душэўна (прысл.) гутарылі цэлы вечар.
|| наз. душэ́ўнасць, -і, ж.