бедуі́н, -а,
Прадстаўнік качавых і паўкачавых арабаў-жывёлаводаў.
||
||
бедуі́н, -а,
Прадстаўнік качавых і паўкачавых арабаў-жывёлаводаў.
||
||
бе́жанец, -нца,
Чалавек, які пакінуў месца свайго жыхарства з прычыны вайны або якога
||
||
без,
1. Указвае на адсутнасць у прадмеце, з’яве, паняцці часовай або пастаяннай прыкметы.
2. Паказвае, што дзеянне адбываецца без удзелу каго
3. Пры словах, што абазначаюць меру, час, колькасць, паказвае, колькі не хапае да поўнай меры.
4. З некаторымі назоўнікамі ўтварае прыслоўныя спалучэнні, якія выражаюць спосаб дзеяння.
Не без гэтага (
Не без таго (
без... (а таксама без’..., бес..., бяз..., бяз’..., бяс...), прыстаўка.
Служыць для ўтварэння:
1) прыметнікаў ад назоўнікаў са
2) назоўнікаў, якія азначаюць адсутнасць або недахоп чаго
без’... (
безабаро́нны, -ая, -ае.
Няздольны абараніць сябе, пастаяць за сябе.
||
безаблі́чны, -ая, -ае.
Пазбаўлены індывідуальнасці, своеасаблівасці, характэрных прыкмет.
||
безавары́йны, -ая, -ае.
Які не меў аварый, крушэнняў.
||
безагаво́рачны, -ая, -ае.
Не абмежаваны ніякімі ўмовамі; безумоўны.
||
безадва́льны, -ая, -ае.
Звязаны з апрацоўкай глебы, пры якой пласт не пераварочваецца.