Verbum

прагаблява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

1. Выгабляваць усю паверхню чаго-н.

П. дошку.

2. Зрабіць гэблем палоску ў чым-н.

3. і без дап. Габляваць некаторы час.

|| незак. прагаблёўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 2 знач.).

прагавары́цца, -ару́ся, -о́рышся, -о́рыцца; зак.

Незнарок сказаць тое, чаго не варта гаварыць.

П. аб сваіх задумах.

|| незак. прагаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

прагавары́ць, -ару́, -о́рыш, -о́рыць; -о́раны; зак.

1. што і без дап. Прамовіць, сказаць.

Не прагаварыў ні слова.

2. Правесці некаторы час у размове.

П. увесь вечар.

|| незак. прагаво́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

прагаві́ты, -ая, -ае.

Тое, што і прагны.

|| наз. прагаві́тасць, -і, ж.

прагада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Памыліўшыся ў разліках, меркаваннях, аказацца ў нявыгадным становішчы.

Я тут нічога не прагадаў.

|| незак. прага́дваць, -аю, -аеш, -ае.

прага́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і прагаліна.

прагалада́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

Адчуць голад, захацець есці.

За дзень прагаладаўся.

прагалада́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Прабыць які-н. час галадаючы, без ежы.

Давялося дзень п.

прагаласава́ць гл. галасаваць.

прага́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Месца, не запоўненае тым, што знаходзіцца вакол яго (напр., невялікая палянка ў лесе, светлая пляма на хмарным небе і пад.).

|| памянш. прага́лінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.