ухапі́ць, ухаплю́, ухо́піш, ухо́піць; ухо́плены; зак.
1. каго-што. Схапіць, узяць.
У. за хвост.
Стараецца ў. сабе пабольш.
2. перан., што. Хутка, адразу зразумець, улавіць.
Мы адразу ж ухапілі яго думку.
3. што і чаго. З’есці чаго-н. крыху або наспех (разм.).
У. некалькі лыжак супу.
4. што і чаго. Паспець зрабіць што-н., управіцца з чым-н. (разм.).
Работы многа, за дзень не ўхопіш.
ухва́ла, -ы, ж.
Адабрэнне, станоўчая ацэнка.
Ківаць галавой у знак ухвалы.
ухвалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак., што.
Даць станоўчую ацэнку, прызнаць добрым, правільным, дапушчальным.
У. задуму.
У. план развіцця гаспадаркі.
|| незак. ухваля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. ухвале́нне, -я, н.
ухва́льны, -ая, -ае (разм.).
Які заключае ў сабе, выражае ўхвалу.
Ухвальныя словы.
ухі́л, -у, мн. -ы, -аў, м.
1. Нахіленая пакатая паверхня, схіл.
Цягнік ідзе пад у.
2. перан. Пэўны напрамак дзейнасці, інтарэсаў, спецыялізацыі.
Школа з мастацкім ухілам.
3. перан. Адхіленне, адыход ад асноўнай лініі ў поглядах, палітыцы.
Правы ў.
ухі́лісты, -ая, -ае.
Пазбаўлены пэўнасці, яснасці, непрамы.
У. адказ.
|| наз. ухі́лістасць, -і, ж.
ухілі́цца, ухілю́ся, ухі́лішся, ухі́ліцца; зак.
1. ад каго-чаго і без дап. Адхіліцца, адсунуцца ўбок, каб пазбегнуць чаго-н.
У. ад удару.
2. ад чаго. Адысці ад прамога напрамку.
Дарога ўхілілася ўлева.
3. перан., ад чаго. Пазбягаючы чаго-н., устараніцца, адмовіцца ад чаго-н.
У. ад прамога адказу.
У. ад абавязкаў.
|| незак. ухіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. ухіле́нне, -я, н.
ухітры́цца, -ру́ся, -ры́шся, -ры́цца; -ры́мся, -рыце́ся, -ра́цца; зак., з інф.
Сумець, умудрыцца зрабіць што-н. цяжкае, што патрабуе спрыту, знаходлівасці.
Ухітрыўся прабрацца незаўважаным.
|| незак. ухітра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
ухмы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).
Тое, што і усмешка.
Хітрая ў.
Крывая ў.