Verbum

купе́ц, -пца́, мн. -пцы́, -пцо́ў, м.

1. Багаты гандляр, уладальнік прыватнага гандлёвага прадпрыемства.

К. першай гільдыі.

2. Пакупнік (разм.).

Знайсці купца на тавар.

|| памянш. ку́пчык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.; разм.).

|| павел. купчы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, м. (да 1 знач.; разм.).

|| ж. купчы́ха, -і, ДМ -чы́се, мн. -і, -чы́х (да 1 знач.).

|| зб. купе́цтва, -а, н. (да 1 знач.).

|| прым. купе́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

К. сан.

куп’ё, -я́, н., зб.

Купіны.

купі́ла, -а, н. (разм.).

Грашовыя сродкі.

Купіў бы, ды купіла няма.

ку́піна, -ы, мн. -ы, -пі́н, ж.

Грудок сухой, цвёрдай зямлі на нізкім або балоцістым месцы, аброслы мохам, травой.

купі́раваны, -ая, -ае.

Тое, што і купэйны.

куп’і́сты, -ая, -ае.

3 купінамі.

Куп’істая сенажаць.

|| наз. куп’і́стасць, -і, ж.

купі́ць, куплю́, ку́піш, ку́піць; ку́плены; зак.

1. каго-што. Набыць за грошы ці за іншыя каштоўнасці.

К. кнігу.

На базары розуму не купіш (прыказка).

2. каго (што). Схіліць на свой бок подкупам, абяцаннямі і пад.; падкупіць.

Справядлівага чалавека не к.

|| незак. купля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. ку́пля, -і, ж. (да 1 знач.) і купля́нне, -я, н. (да 1 знач.).

купле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Страфа песні або верша.

|| прым. купле́тны, -ая, -ае.

куплеты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Эстрадны артыст, які выконвае сатырычныя, жартаўлівыя песенькі.

|| ж. куплеты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

куплёны, -ая, -ае.

Не хатняга вырабу, а набыты за грошы.