зво́льніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак.
Вызваліцца ад выканання якіх-н. абавязкаў, звязаных з вучобай, службай і пад.; канчаткова пакінуць месца работы.
З. з вайсковай службы.
З. з працы.
|| незак. звальня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. звальне́нне, -я, н.
зво́льніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго (што).
Вызваліць ад выканання якіх-н. абавязкаў, звязаных з вучобай, службай і пад.; зняць з работы.
З. у запас.
З. з работы.
|| незак. звальня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. звальне́нне, -я, н.
звон, зво́на і зво́ну, м.
1. -а, мн. званы́, -о́ў. Ударны сігнальны падвясны інструмент (з медзі або меднага сплаву) у форме пустога ўсечанага конуса з падвешаным усярэдзіне ўдарнікам (языком).
Царкоўны з.
Пажарны з.
Званіць ва ўсе званы (таксама перан.: расказваць усім пра што-н.).
2. -у. Гук, які ўтвараецца гэтым інструментам, а таксама металічнымі або шклянымі прадметамі пры ўдары.
З. касы.
З. шклянак.
3. -у, перан. Погаласкі, плёткі.
Нечага было разносіць такі з. па сяле.
|| прым. зво́навы, -ая, -ае.
звонкагало́сы, -ая, -ае.
Са звонкім голасам.
Звонкагалосыя дзеці.
|| наз. звонкагало́сасць, -і, ж.
зво́нкі¹, -ая, -ае.
1. Гучны, гулкі.
З. голас.
Звонкае шкло.
Звонкая манета (металічныя грошы).
2. Тое, што і гулкі (у 2 знач.).
Звонкае паветра.
○
Звонкі зычны — які вымаўляецца з удзелам голасу.
|| наз. зво́нкасць, -і, ж.
зво́нкі², -аў, адз. зво́нка, -і, ДМ -нцы, ж.
Картачная масць, якая абазначаецца чырвонымі ромбікамі.
|| прым. званко́вы, -ая, -ае.
зво́нку, прысл.
1. Са знешняга боку.
Пачысціць акно з.
2. Знешне, з выгляду (разм.).
З. спакойны чалавек.
зво́стрывацца гл. звастрыцца.
зво́стрываць гл. звастрыць.
зву́зіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зіцца; зак.
Стаць вузкім або вузейшым.
|| незак. звужа́цца, -а́ецца і зву́жвацца, -аецца.
|| наз. звужэ́нне, -я, н. і зву́жванне, -я, н.