Verbum

злы́беда, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -бед, ж. (разм.).

Бяда, ліха.

Навалілася з. на вёску.

злыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

1. Знізаць, звязаць.

З. стаеннікаў.

2. перан. Злучыць, звязаць.

Ходзяць, нібы чорт іх злыгаў.

|| незак. злы́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. злы́гванне, -я, н.

злы́дзень, -дня, мн. -дні, -дняў, м. (разм.).

1. Шкодны чалавек, ліхадзей.

2. толькі мн. Нягоды, бяда.

Як уваляцца злыдні, то не на тры дні (прыказка).

злысе́лы, -ая, -ае (разм.).

Зусім лысы, аблыселы.

Злыселая галава.

злысе́ць гл. лысець.

злюбі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., злю́біцца; зак. (разм.).

Палюбіць адзін аднаго, прыйсціся па душы.

◊

Сцерпіцца — злюбіцца (прыказка) — прыцярпеўшыся, прывыкнеш, пагодзішся.

зляжа́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., зле́жыцца; зак.

Ушчыльніцца ад доўгага ляжання.

Сена зляжалася.

злямцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., што.

Збіць у лямец.

З. воўну.

|| незак. злямцо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

зля́мчыць гл. лямчыць.

зля́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што (разм.).

Зрабіць што-н. наспех, абыяк.

Сяк-так зляпаў дзверы.