Verbum

працаздо́льны, -ая, -ае.

Здольны да працы.

Працаздольная частка насельніцтва.

|| наз. працаздо́льнасць, -і, ж.

Страта працаздольнасці.

працалюбі́вы, -ая, -ае.

Які вызначаецца вялікай любоўю да працы.

П. хлопец.

працатэрапі́я, -і, ж.

Лячэнне працай, працэсамі працы.

|| прым. працатэрапеўты́чны, -ая, -ае.

працаўладкава́нне, -я, н. (афіц.).

Уладкаванне на працу, забеспячэнне працай каго-н.

П. выпускнікоў вучылішча.

працаўладкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., каго (афіц.).

Забяспечыць працай каго-н.

працаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Той, хто працуе.

Сумленны п.

2. Работнік якой-н. галіны, сферы працы.

Працаўнікі навукі.

|| ж. працаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

працверазе́ць гл. цверазець.

працверазі́цца, -веражу́ся, -вярэ́зішся, -вярэ́зіцца; зак.

Стаць цвярозым (у 1 знач.).

|| незак. працвеража́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і працвярэ́жвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. працверажэ́нне, -я, н. і працвярэ́жванне, -я, н.

працверазі́ць, -веражу́, -вярэ́зіш, -вярэ́зіць; -вярэ́жаны; зак., каго (што).

Прывесці ў цвярозы стан.

|| незак. працвярэ́жваць, -аю, -аеш, -ае і працвеража́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. працвярэ́жванне, -я, н. і працверажэ́нне, -я, н.

працвісці́, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віце́; зак.

Прабыць які-н. час у цвіценні.

Яблыня працвіла дзесяць дзён.