Verbum

змо́ладу, прысл.

З маладых гадоў.

Уцягнуцца ў работу з.

змор, -у.

У выразе: узяць зморам каго-што —

1) адолець, давёўшы да поўнай страты сіл.

Узяць абложаны горад зморам;

2) перан. дамагчыся чаго-н. ад каго-н. настойлівым, назойлівым уздзеяннем (разм.).

змо́ра, -ы, ж.

Тое, што і зморанасць.

змо́ранасць, -і, ж.

Стан зморанага чалавека; бяссілле, стома.

Адчуваць з.

Ад зморанасці заплюшчваліся вочы.

змо́раны, -ая, -ае.

1. Абяссілены, стомлены цяжкай працай ці якім-н. іншым заняткам.

З. падарожнік.

2. Які выяўляе стомленасць.

З. твар.

змо́рвацца гл. змарыць.

змо́рваць гл. змарыць.

змо́ршчыцца гл. моршчыцца.

змо́ршчыць гл. моршчыць.

змо́тванне гл. зматаць.