Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгджзйклмнопрстўфхцшя
абвгдзклмосуцыэ

э́ра

(лац. aera)

1) момант, з якога вядзецца летазлічэнне і сама сістэма летазлічэння (напр. новая э);

2) вялікі гістарычны перыяд, які карэнным чынам адрозніваецца ад папярэдняга (напр. э. касманаўтыкі);

3) самая буйная адзінка храналагічнага падзелу геалагічнай гісторыі Зямлі (напр. мезазойская э., палеазойская э.); падраздзяляецца на геалагічныя перыяды.

эра́рый

(лац. aerarium, ад aes = медзь, грошы)

дзяржаўная казна ў Стараж. Рыме.

э́рас

(гр. eros, ад Eros = імя бога кахання ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

моцнае пачуццё, цяга; каханне.

эратама́нія

(ад гр. eros, -otos = каханне + манія)

хваравіта павышаная палавая ўзбуджальнасць; псіхічнае расстройства на эратычнай глебе.

эраты́зм

(фр. erotisme, ад гр. eros, -otos = каханне)

празмерная пачуццёвасць, павышаная палавая ўзбуджальнасць; празмерная цікавасць да палавых пытанняў.

эраты́чны​1

(гр. erotikos)

пачуццёвы, прасякнуты залішняй пачуццёвасцю; звязаны з эратызмам.

эраты́чны​2

(лац. erraticus = блукальны, вандроўны);

э-ыя валуны — валуны, якія прынесены ледніком здалёк і па саставу адрозніваюцца ад мясцовых горных парод.