Verbum

эдаго́ніум

(н.-лац. oedogonium)

ніткаватая зялёная водарасць сям. эдагоніевых, якая пашырана пераважна ў невялікіх прэсных вадаёмах.

эдафі́чны

(ад гр. edaphos = глеба);

э-ыя фактары — глебавыя ўмовы, якія ўплываюць на жыццё і пашырэнне жывёл.

эдафо́н

(ад гр. edaphos = грунт, зямля)

сукупнасць усіх жывых істот, што жывуць у грунце.

эдо́метр

(ад гр. edaphos = грунт, зямля + -метр)

прыбор для вымярэння шчыльнасці грунту.

-эдр

(гр. edra = грань, старана)

канцавая частка назваў многаграннікаў.

эды́кт

(лац. edictum)

1) праграма дзейнасці старажытнарымскіх магістратаў, якая аб’яўлялася імі пры ўступленні на пасаду;

2) асобай важнасці ўказ, пастанова вярхоўнай улады ў розных дзяржавах.

эды́кула

(лац. aedicula, ад aedes = пакой)

архіт. невялікі дэкаратыўны будынак або дэталь яго ў выглядзе дзвюх калон, якія падтрымліваюць франтон.

эды́л

(лац. aedilis)

1) службовая асоба ў Стараж. Рыме, якая ажыццяўляла нагляд за будаўніцтвам і ўтрыманнем храмаў, дарог, рынкаў і інш.;

2) перан. важная службовая асоба.

эдыфіка́тары

(лац. aedificator = будаўнік)

асноўныя расліны, якія вызначаюць будову і відавы склад расліннага згрупавання.

эды́цыя

(лац. editio = выданне)

навуковае выданне помнікаў пісьменнасці, твораў класікаў літаратуры, фальклору і інш.