Verbum

эўаскаміцэ́ты

(н.-лац. euascomycetidae)

падклас аскаміцэтаў, для якога характэрна фарміраванне аскаў у тыповых пладовых целах (апатэцыях, перытэцыях, клейстатэцыях); пашыраны па ўсім зямным шары; пераважна сапратрофы, некаторыя — паразіты раслін, жывёл і чалавека; пладасумчатыя грыбы.

эўа́струм

(н.-лац. euastrum)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. дэсмідыевых, якая пашырана пераважна ў вадаёмах з павышанай кіслотнасцю.

эўбактэ́рыі

(н.-лац. eubacteriales)

парадак бактэрый, для якіх характэрна наяўнасць усіх тыповых прыкмет пракарыётаў, тыповымі прадстаўнікамі з’яўляюцца псеўдаманады, энтэрабактэрыі, бацылы, спірылы і інш.; пашыраны ў вадзе і глебе, некаторыя паразіты раслін, жывёл і чалавека.

эўгено́л

(ад гр. eugenes = шляхетны + -ол)

арганічнае рэчыва, састаўная частка гваздзіковага алею, а таксама іншых эфірных алеяў; выкарыстоўваецца ў зубалячэбнай практыцы як болесуцішальны сродак, а таксама ў парфумернай прамысловасці.

эўгле́на

(н.-лац. euglena)

аднаклетачная водарасць сям. эўгленавых, якая пашырана пераважна ў невялікіх прэсных вадаёмах, балотах, на мокрым грунце.

эўдары́на

(н.-лац. eudorina)

каланіяльная зялёная водарасць сям. вальвоксавых, якая пашырана ў невялікіх стаячых вадаёмах.

эўдыёметр

(ад гр. eudios = ясны, чысты + -метр)

прыбор для даследавання газаў.

эўдыялі́т

(ад гр. eu = добра + dialytos = схільны да распаду)

мінерал класа сілікатаў чырвонага або ружовага колеру; руда цырконію.

эўдэмані́зм

(гр. eudaimonismos, ад eudaimonia = шчасце)

этычны прынцып, які асновай маральнасці лічыць імкненне чалавека да асабістага шчасця.

эўкако́неіс

(н.-лац. eucocconeis)

аднаклетачная дыятомавая водарасць сям. ахнантавых, якая пашырана пераважна ў прэсных водах.