эўкако́неіс
(н.-лац. eucocconeis)
аднаклетачная дыятомавая водарасць сям. ахнантавых, якая пашырана пераважна ў прэсных водах.
эўкалі́пт
(н.-лац. eucalyptus, ад гр. eu = добра + kalyptos = пакрыты)
вечназялёнае дрэва сям. міртавых, пашыранае ў тропіках і субтропіках; хутка расце і дасягае вялікіх памераў; змяшчае эфірныя алеі, якія выкарыстоўваюцца ў медыцыне, парфумерыі і тэхніцы.
эўка́псіс
(н.-лац. eucapsis)
каланіяльная сіне-зялёная водарасць сям. глеякапсавых, якая пашырана ў планктоне непраточных вадаёмаў і на тарфяных балотах.
эўкарыёты
(ад гр. eu = добра + karyon = ядро)
арганізмы, якія ўтрымліваюць у сваіх клетках марфалагічна аформленае ядро (адна- і мнагаклетачныя раслінныя і жывёльныя арганізмы і грыбы); параўн. пракарыёты.
эўкла́з
(ад гр. eu = добра + klasis = ломка, расколванне)
рэдкі каштоўны камень сіняга колеру, якія напамінае аквамарын.
эўко́мія
(н.-лац. eucommia, ад гр. eu = добра + kommi = камедзь)
лістападнае дрэва сям. эўкоміевых, пашыранае ў горных раёнах Зах. і Цэнтр. Кітая, Закаўказзі, Сярэд. Азіі; дае гутаперчу і лекавы прэпарат ад гіпертаніі.
эўксерафі́ты
(ад гр. eu = добра + ксерафіты)
расліны засушлівых месцапрабыванняў.