Verbum

пілабо́л

(н.-лац. pilobolus)

ніжэйшы грыб класа зігаміцэтаў, які развіваецца на экскрэментах жывёл.

пілакарпі́н

(н.-лац. pilocarpina, ад гр. pilos = шапка, шлем + karpos = плод)

лекавы прэпарат, алкалоід, які атрымліваюць з лісця пілакарпуса і прымяняюць пры лячэнні глаўкомы і некаторых іншых хвароб.

пілака́рпус

(н.-лац. pilocarpus, ад pilos = шапка, шлем + karpos = плод)

вечназялёная кустовая расліна сям. рутавых з перыстым лісцем і дробнымі зеленаватымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Паўд. і Цэнтр. Амерыцы.

пілараспа́зма

(ад гр. pyloros = прываротнік + спазма)

спазма выходнай часткі страўніка пры неўрозах, язве страўніка і інш.

піларастэно́з

(ад гр. pyloros = прываротнік + стэноз)

звужэнне выходнай часткі страўніка пры язве страўніка, пухлінах і інш.

пілары́чны

(ад гр. pyloros = прываротнік)

звязаны з заднім аддзелам стрававальных органаў жывёлы.

пілатава́ць

(фр. piloter)

кіраваць лятальным апаратам.

пілата́ж

(фр. pilotage)

майстэрства кіраваць лятальным апаратам (напр. вышэйшы п.).

пі́лаў-лава

(ад англ. pillow = падушка + лава)

лава, якая вылілася пераважна ў ваду; мае форму шароў, эліпсоідаў са шкляной паверхняй.

піле́зія

(н.-лац. pylaisia)

лістасцябловы мох сям. гіпнавых, які трапляецца на кары дрэў, радзей на гнілой драўніне.