Verbum

пік

(фр. pic)

1) вострая вяршыня гары;

2) кароткатэрміновы рэзкі пад’ём у развіцці чаго-н. (напр. п. атмасфернага ціску);

гадзіна п. — час найбольшага напружання ў рабоце транспарту.

пі́ка

(фр. pique)

зброя ў выглядзе доўгага дрэўка з вострым металічным наканечнікам.

пікадо́р

(ісп. picador, ад picar = калоць)

коннік, удзельнік бою быкоў у Іспаніі, які ўколамі пікі прыводзіць у шаленства быкоў.

пі́кала

(іт. piccolo = літар. маленькі)

назва самага маленькага і самага высокага па гучанню музычнага інструмента (напр. маленькая флейта, маленькая домра і г.д.).

піка́нтны

(фр. piquant = калючы)

1) востры на смак (напр. п. соус);

2) перан. які выклікае востры інтарэс, цікавасць (напр. п. выпадак);

3) перан. прываблівы, спакуслівы (напр. п-ая знешнасць).

піка́п

(англ. pick-up, ад pick up = паднімаць)

1) невялікі аўтамабіль, звычайна з адкрытым кузавам і з адкіднымі сядзеннямі каля бартоў;

2) прыстасаванне ў камбайне для падбірання скошаных сцёблаў і транспартавання іх у малацільны апарат.

піката́ж

(фр. picotage)

убіванне паміж цюбінгамі драўляных кліноў, каб крапленне шахты было цалкам воданепранікальным.

піке́​¹

(фр. piquē)

амаль вертыкальнае зніжэнне самалёта на вялікай хуткасці; пікіраванне.

піке́​²

(фр. piquē)

баваўняная або шаўковая тканіна палатнянага перапляцення з рубчыкам уздоўж асновы.

піке́т

(фр. piquet = калок, вяха)

1) невялікі ваенны вартавы атрад, застава (напр. конны п.);

2) група бастуючых рабочых для аховы прадпрыемства ад пранікнення штрэйкбрэхераў;

3) пункт мясцовасці, адзначаны колікам, забітым роўна з паверхняй зямлі, які служыць для ўстаноўкі на ім рэйкі пры нівеліраванні і замацаванні трасы на мясцовасці;

4) адзінка вымярэння даўжыні чыгуначных ліній;

5) старадаўняя гульня ў карты.