Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеілнорстуфыэюя’
абдклмнпрстфцшэ

пуа́з

[фр. poise, ад J. Poiseuille = прозвішча фр. фізіка (1799—1869)]

адзінка вымярэння дынамічнай вязкасці вадкасці (газу) у СГС сістэме адзінак, роўная вязкасці асяроддзя, што аказвае супраціўленне сілай у 1 дыну адноснаму перамяшчэнню двух яе слаёў плошчай у 1 см​2 паралельна адзін другому.

пуансо́н

(фр. poincon = шыла)

1) верхняя пукатая частка штампа для апрацоўкі металу ціскам;

2) тое, што і пунсон.

пуа́нты

(фр. pointe = літар. вастрыё, кончык)

цвёрдыя наскі балетных туфель, а таксама танец на кончыках пальцаў.

пуантылі́зм

(фр. pointillisme, ад point = кропка)

1) кірунак у заходнееўрапейскім жывапісе канца 19 — пач. 20 ст., для якога была характэрна манера накладваць фарбы мазкамі ў выглядзе кропак або невялікіх рысак;

2) муз. разнавіднасць тэхнікі выканання, калі кожная нота аддзяляецца ад другой паўзай пэўнай працягласці.