Verbum

намагене́з

(ад гр. nomos = закон + -генез)

антыдарвінаўская канцэпцыя развіцця жывой прыроды, паводле якой эвалюцыя арганізмаў адбываецца не на аснове прыроднага адбору, а пад уздзеяннем унутраных заканамернасцей (гл. таксама аўтагенез).

намагра́ма

(ад гр. nomos = закон + -грама)

мат. графік, якім выражаецца функцыянальная залежнасць паміж велічынямі.

намагра́фія

(ад гр. nomos = закон + -графія)

раздзел матэматыкі, які аб’ядноўвае тэорыю і практычныя спосабы пабудовы намаграм.

нама́ды

(гр. nomades)

плямёны, якія качуюць; качэўнікі.

нама́з

(перс. nämāz)

мусульманскі рэлігійны абрад, пры якім малітва суправаджаецца мыццём рук і рытуальнымі рухамі.

намакано́н

(с.-гр. nomokanon, ад гр. nomos = закон + kanon = правіла)

зборнік царкоўных канонаў і грамадзянскіх законаў, якія датычылі быту і сямейнага права Візантыйскай імперыі.

нама́рх

(гр. nomarches)

правіцель нома 1, царскі намеснік у Стараж. Егіпце.

наменкла́тар

(лац. nomenclator)

1) нявольнік, які пастаянна суправаджаў рабаўладальніка ў Стараж. Рыме;

2) уст. спіс, рэестр тэрмінаў з галіны якой-н. навукі, пералік асоб, каталог.

наменклату́ра

(лац. nomenclatura = пералік, спіс імён)

1) сукупнасць або пералік назваў, тэрмінаў, якія ўжываюцца ў якой-н. галіне навукі, тэхнікі, вытворчасці;

2) спіс кадравых пасад, якія зацвярджаюцца вышэйшай арганізацыяй.

наміна́л

(лац. nominalis = імянны)

1) намінальная вартасць, якая абазначаецца на грашах, акцыях, аблігацыях;

2) цана тавару, якая абазначана ў прэйскурантах або на саміх таварах.