Verbum

неа-

(гр. neos = новы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «новы».

неаа́нтрапы

(ад неа- + -антрап)

назва выкапнёвых людзей (краманьёнцы), а таксама людзей сучаснага тыпу.

неаа́рктыка

(ад неа- + арктыка)

зоагеаграфічная вобласць, якая ўключае паўночнаамерыканскую частку галарктычнай вобласці.

неааскарыдо́з

(ад неа- + аскарыды)

глісная хвароба жвачных жывёл, пераважна маладняку.

неабаро́ка

(ад неа- + барока)

у моўная назва кірунку ў архітэктуры 2-й пал. 19 — пач. 20 ст, які пераймаў формы, элементы кампазіцыі будынкаў стылю барока.

неавіталі́зм

(ад неа- + віталізм)

ідэалістычная плынь у біялогіі, блізкая да віталізму, якая тлумачыць якасныя змены жыццёвых з’яў нематэрыяльнымі фактарамі.

неагегелья́нства

(ад неа- + гегельянства)

ідэалістычная філасофская плынь канца 19 — пач. 20 ст., якая спрабавала асэнсаваць праблемы філасофіі на падставе абноўленай інтэрпрэтацыі вучэння Г. Гегеля.

неаге́н

(ад неа- + -ген)

другі перыяд кайназою ў геалагічнай гісторыі Зямлі, які пачаўся 25 млн. гадоў таму назад і цягнуўся больш за 23 млн.гадоў, а таксама тоўшча горных парод, што адклалася ў гэты перыяд.

неаге́навы

(ад неа- + -ген);

н. перыяд — тое, што і неаген.

неаге́я

(ад неа- + гр. ge = зямля)

адно з трох асноўных зоагеаграфічных падраздзяленняў сушы, якое ўключае Паўд. і Цэнтр. Амерыку (параўн. нотагея і арктагея).