Verbum

негатыві́зм

(ад лац. negativus = адмоўны)

1) мед. сімптом расстройства вышэйшай нервовай дзейнасці, які праяўляецца ў супраціўленні знешнім уздзеянням, адмаўленні выконваць просьбы і заданні;

2) нематываванае імкненне дзейнічаць насуперак;

3) адмаўленне чаго-н.

негаты́ў

(лац. negativus = адмоўны)

адбітак на фатаграфічнай пласцінцы або плёнцы, дзе асветленыя месцы атрымаліся цёмнымі, а цёмныя светлымі, а таксама сама пласцінка або плёнка з такім адбіткам (параўн. пазітыў).

негаты́ўны

(лац. negativus = адмоўны)

1) які адносіцца да негатыва (напр. н-ая плёнка);

2) адмоўны (проціл. пазітыўны).

нега́цыя

(лац. negatio)

лінгв. слова ці марфема, якія заключаюць у сабе значэнне процілегласці таму, што сцвярджаецца (напр. «не», «ні»); адмаўленне.

негацыя́нт

(лац. negotians, -ntis = які займаецца гандлем)

камерсант, які вядзе аптовы гандаль пераважна за межамі сваёй краіны.

негліжы́раваць

(фр. negliger, ад лац. negligare = зневажаць)

грэбаваць чым-н., адносіцца да чаго-н. нядбайна, без увагі.

негліжэ́

(фр. négligé, ад лац. negligare = зневажаць)

1) нядбайнае адзенне, нядбайны выгляд;

2) уст. лёгкае хатняе адзенне, апранутае наспех, ненадоўга.

него́цыя

(іт. negozio)

уст. камерцыйная здзелка; гандаль.

негро́іды

(ад фр. négre = негр + -оід)

людзі, якія належаць да негроіднай расы, што характарызуецца цёмнай скурай, кучаравымі валасамі, шырокім носам, тоўстымі губамі.

не́гры

(фр. négre, ад ісп. negro = чорны)

прынятая ў многіх мовах назва прадстаўнікоў негроіднай расы (негроідаў).