Verbum

ната́блі

(фр. notables, ад лац. notabilis = памятны)

прызначаныя каралём члены асобага сходу з ліку прадстаўнікоў вышэйшага духавенства, прыдворнага дваранства і мэраў гарадоў у Францыі ў 14—18 ст.

натабра́нхіус

(н.-лац. nothobranchius)

рыба атрада карпазубых, якая пашырана ў вадаёмах Усх. і Цэнтр. Афрыкі, што перыядычна перасыхаюць; вядома як акварыумная.

натагра́фія

(ад нота + -графія)

1) апісанне нотных выданняў і рукапісаў, дапаможная галіна музыказнаўства;

2) навуковая дысцыпліна, якая вывучае гісторыю, тэорыю і методыку апісання і класіфікацыю нот.

натакатылідо́зы

(ад натакатыліды)

глісныя хваробы пераважна вадаплаўных птушак, якія выклікаюцца натакатылідамі.

натакатылі́ды

(н.-лац. notocotylidae)

сямейства гельмінтаў класа трэматодаў, паразітуюць у сляпой і прамой кішках вадаплаўных птушак.

ната́льны

(лац. natalis = які адносіцца да нараджэння)

1) мед. звязаны з родамі (напр. у акушэрскай практыцы антэнатальная і перынатальная паталогія);

2) прыроджаны.

ната́рыус

(лац. notarius = пісар, сакратар)

службовая асоба, якая засведчвае і афармляе розныя юрыдычныя дакументы, акты.

натарыя́льны

(ад п.-лац. notarius = пісарскі)

які мае адносіны да афармлення і засведчання розных дакументаў, юрыдычных актаў;

н-ая кантора — мясцовы орган натарыяту.

натары́ят натарыя́т

(ад п.-лац. notarius = пісарскі)

сістэма дзяржаўных органаў, задачай якіх з’яўляецца засведчанне правоў і фактаў, што маюць юрыдычнае значэнне, а таксама вернасць копій і выпісак з дакументаў, подпісаў на іх.

натаце́нія

(н.-лац. notothenia)

марская рыба атрада акунёвых, якая пашырана ля берагоў субантарктычных і антарктычных астравоў; аб’ект промыслу.