Verbum

кумаро́н

(індз. kumaron)

бясколерная вадкасць са спецыфічным пахам, якая змяшчаецца ў каменнавугальнай смале.

кумары́н

(фр. coumarine)

арганічнае злучэнне, цвёрды крышталічны прадукт з пахам свежага сена; выкарыстоўваецца ў парфумернай, мылаварнай і харчовай прамысловасці.

кума́ч

(тат. kumač, ад ар. kumáš)

баваўняная тканіна ярка-чырвонага колеру.

кумга́н

(цюрк. kumgan)

высокі збан з носікам, ручкай і накрыўкай у цюркскіх народаў і каўказскіх горцаў.

ку́мжа

(рус. кумжа < фін. kumsi, ад саам. kuūdža)

прамысловая рыба сям. ласасёвых, пашыраная ў морах, якія амываюць абмываюць Еўропу; прэснаводная форма — фарэль.

кумпя́к

(літ. kūmpis)

бядровая частка свіной тушы, шынка.

кумуляты́ўны

(лац. cumulatus = павялічаны, узмоцнены)

здольны да кумуляцыі 2;

к. снарад — артылерыйскі снарад вялікай прабіўной сілы, заснаванай на кумуляцыі.

кумуля́цыя

(лац. cumulatio = памнажэнне, награмаджэнне)

1) накапленне ў арганізме лекавых рэчываў у сувязі з працяглым іх ужываннем;

2) канцэнтрацыя энергіі выбуху ў пэўным напрамку, напр. пры дзеянні кумулятыўнага снарада.

кумы́с

(тат. kymyz)

напітак з малака кабылы, вярблюдзіцы, каровы, прыгатаваны асобым спосабам.