Verbum

а́нты

(лац. antae)

тарцы падоўжных сцен антычнага храма, якія выступаюць на фасадзе, замыкаючы па баках порцік.

анты-

(гр. anti = супраць)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае процілегласць або варожасць чаму-н.

антыазана́нты

(ад анты- + азон)

хімічныя рэчывы, якія павышаюць устойлівасць гумы да разбурэння (растрэсквання) пад уздзеяннем атмасфернага азону.

антыаксіда́нты

(ад анты- + аксіды)

рэчывы, якія затрымліваюць акісленне арганічных злучэнняў, напр. аміны, фенолы, нафтолы.

антыалкаго́льны

(ад анты- + алкаголь)

проціалкагольны, накіраваны супраць алкагалізму.

антыангіна́льны

(ад анты + ангіна)

які адносіцца да лекавых сродкаў, што выкарыстоўваюцца пры лячэнні стэнакардыі.

антыа́пекс

(ад анты- + апекс)

астр. пункт нябеснай сферы, процілеглы апексу.

антыа́рхі

(н.-лац. antiarchi)

падклас вымерлых панцырных рыб класа пласцінаскурых; паходзілі ад артрадыраў, ад якіх адрозніваліся размяшчэннем пласцінак панцыра; жылі ў дэвоне.

антыбактэрыя́льны

(ад анты- + бактэрыя)

здольны процідзейнічаць развіццю бактэрый.

антыба́кхій

(гр. antibakcheios)

літ. стапа, якая складаецца з двух доўгіх складоў і аднаго кароткага.