Verbum

гебраі́зм

(ад гр. hebraios = яўрэй)

слова або выраз, запазычаныя са старажытнаяўрэйскай мовы.

гебраі́стыка

(ад гр. hebraios = яўрэй)

комплекс філалагічных дысцыплін, якія даследуюць старажытнаяўрэйскую мову, гісторыю, пісьменнасць, культуру.

геве́я

(н.-лац. hevea, ад індз. hjewe)

вечназялёнае дрэва сям. малачаевых, пашыранае ў тропіках Амерыкі і Азіі; дае каўчук.

гегелья́нства

[ад ням. G. Hegel = прозвішча ням. філосафа (1770—1831)]

філасофскае вучэнне Гегеля і яго паслядоўнікаў, паводле якога быццё тоеснае мысленню, але не суб’ектыўнаму, а абсалютнаму, што развіваецца дыялектычна (па трыядзе тэзіс — антытэзіс — сінтэз), у ходзе чаго складаецца ўся гісторыя Сусвету.

гегемані́зм

(ад гегемонія)

палітыка, заснаваная на імкненні да сусветнага панавання над іншымі краінамі і народамі.

гегемо́н

(гр. hegemon = правадыр)

кіруючая сіла чаго-н., кіраўнік, правадыр.

гегемо́нія

(гр. hegemonia = панаванне)

кіруючая роля, першынство якога-н. класа, дзяржавы ў адносінах да іншых класаў, дзяржаў.

гедані́зм

(ад гр. hedone = асалода)

філасофска-этычнае вучэнне, якое сцвярджае, што вышэйшым ідэалам, мэтай жыцця з’яўляецца асалода, уцеха; першапачаткова развівалася кірэнаікамі.

гедані́я

(ад гр. hedone = асалода)

пачуццё ўзнёсласці, прыемнага самаадчування.

гедві́гія

(н.-лац. hedwigia)

лістасцябловы мох сям. гедвігіевых, які расце на сухіх і асветленых сілікатных валунах.