Verbum

піра́т

(лац. pirata, ад гр. peirates)

марскі разбойнік.

піра́та

(н.-лац. pirata)

павук сям. ліказідаў, які жыве на водных раслінах, на берагах вадаёмаў, на тарфяных імхах.

піратэрапі́я

(ад піра- + тэрапія)

метады лячэння штучным павышэннем тэмпературы цела.

піратэ́хніка

(ад піра- + тэхніка)

галіна тэхнікі, звязаная з вырабам гаручых сумесей, сігнальных агнёў, ракет і інш.

пірафера́ль

[ад піра- + фера + ал(юміній)]

гарачаўстойлівы чыгун са змяшчэннем 30 % алюмінію.

пірафілі́т

(ад піра- + гр. phyllon = ліст)

мінерал падкласа слаістых сілікатаў светла-зялёнага або ружовага колеру, які з’яўляецца сыравінай для вогнеўстойлівых вырабаў.

пірафі́тавы

(ад піра- + -фіты);

п-ыя водарасці — тое, што і пірафіты.

пірафі́ты

(н.-лац. pyrrophyta)

аддзел водарасцей; пераважна рухомыя аднаклетачныя або каланіяльныя арганізмы з двухбаковай сіметрыяй, для якіх характэрна размнажэнне бясполае (аўтаспорамі, зааспорамі) і палавое (ізагамія); пашыраны ў прэсных і марскіх водах; пірафітавыя водарасці.

пірафо́бія

(ад піра- + -фобія)

псіхічнае захворванне, якое праяўляецца ў паталагічнай боязі агню.

пірафо́рны

(ад піра- + гр. phoros = які нясе)

самазагаральны (напр. п-ыя металы).