Verbum

гематаксі́ны

(ад гема- + таксіны)

рэчывы мікробнага, расліннага або жывёльнага паходжання, якія парушаюць абалонкі эрытрацытаў крыві і выклікаюць іх гемоліз.

гематало́гія

(ад гемата- + -логія)

навука аб саставе, уласцівасцях і хваробах крыві.

гематаміелі́я

(ад гемата- + гр. myelos = спінны мозг)

кровазліццё ў спінны мозг.

гематапарфіры́н

(ад гемата- + парфірын)

пігмент пурпурнага колеру, які ў нязначнай колькасці змяшчаецца ў мачы здаровага чалавека, а пры атручванні свінцом, анеміях і хваробах печані выдзяляецца ў вялікай колькасці.

гематапаэ́з

(ад гемата- + гр. poiesis = утварэнне)

працэс утварэння, развіцця і даспявання клетак крыві ў чалавека і жывёл.

гематапсі́я

(ад гемата- + гр. opsis = вока)

кровазліццё ў вока, якое адбываецца часцей за ўсё пры траўмах.

гематахро́м

(ад гемата- + -храм)

чырвонае рэчыва, якое змяшчаецца ў тлушчавых кроплях клетак зялёных водарасцей у раствораным стане.

гематацэ́ле

(ад гемата- + гр. kele = пухліна)

скапленне крыві пераважна паміж лісткамі яечка, якое адбываецца звычайна пры траўмах.

гемато́лаг

(ад гемата- + -лаг)

спецыяліст у галіне гематалогіі.

гемато́ма

(ад гемата- + -ома)

накапленне крыві ў якой-н. поласці арганізма ў сувязі з яе прылівам пры траўмах, парушэнні цэласці крывяносных сасудаў.