Verbum

геліятро́п

(ад гелія- + -тропы)

1) дэкаратыўная расліна сям. агурочнікавых з ліловымі або белымі пахучымі кветкамі;

2) мінерал зялёнага колеру з чырвонымі крапінкамі, разнавіднасць халцэдону, служыць матэрыялам для дробных мастацкіх вырабаў;

3) парашок для фарбавання тканін у фіялетавы колер;

4) геадэзічны інструмент для дакладнага вымярэння гарызантальных вуглоў.

геліятэрапі́я

(ад гелія- + тэрапія)

лячэнне сонечным апраменьваннем.

геліятэ́рмы

(ад гелія- + -тэрмы)

прыродныя або штучна створаныя адкрытыя басейны хларыдных натрыевых водаў з тэмпературай 38—40 °С, якія выкарыстоўваюцца з лячэбнай мэтай.

геліятэ́хніка

(ад гелія- + тэхніка)

галіна тэхнікі, якая займаецца ператварэннем сонечнай энергіі ў іншыя віды энергіі.

геліяфа́нус

(н.-лац. heliophanus)

павук сям. скакуноў, які жыве ў разнатраўі на ўзлесках.

геліяфі́зіка

(ад гелія- + фізіка)

раздзел астрафізікі, які вывучае з’явы, што адбываюцца на паверхні Сонца.

геліяфі́лы

(ад гелія- + -філ)

святлалюбныя віды жывых арганізмаў, напр. расліны з групы геліяфітаў.

геліяфі́льны

(ад геліяфілы)

які любіць сонца;

г-ыя расліны — святлалюбныя расліны (параўн. геліяфобны).

геліяфі́ты

(ад гелія- + -фіты)

расліны, якія патрабуюць для свайго развіцця вялікую колькасць святла.

геліяфо́бны

(ад гелія- + гр. phobos = страх)

які баіцца святла;

г-ыя расліны — ценялюбныя расліны (параўн. геліяфільны).