Verbum

геатэкту́ра

(ад геа- + лац. tectura = пакрыццё)

тое, што і мегарэльеф.

геатэрма́льны

(ад геа- + гр. therme = цяпло)

звязаны з унутраным цяплом Зямлі і яго выкарыстаннем (напр. г-ая станцыя).

геатэ́рміка

(ад геа- + гр. therme = цяпло)

тое, што і геатэрмія.

геатэрмі́я

(ад геа- + -тэрмія)

раздзел геафізікі, які вывучае цеплавы стан зямной кары і Зямлі ў цэлым.

геатэхнало́гія

(ад геа- + тэхналогія)

метады здабывання карысных выкапняў праз буравыя свідравіны шляхам выкарыстання цеплавых, хімічных, фізіка-хімічных, біяхімічных і мікрабіялагічных працэсаў.

геатэхні́я

(ад геа- + гр. techne = мастацтва, майстэрства, уменне)

прыродазнаўча-тэхнічная дысцыпліна, якая распрацоўвае прынцыпы і метады рацыянальнага ўмяшання ў прыродныя працэсы для наладжвання аптымальнага ўзаемадзеяння паміж грамадствам і прыродай.

геафі́зіка

(ад геа- + фізіка)

навука аб фізічных працэсах у цвёрдай, вадкай і газападобнай абалонках зямнога шара.

геафі́лы

(ад геа- + -філ)

арганізмы, частка цыкла развіцця якіх абавязкова праходзіць у глебе (саранчовыя, жукі, камары-даўганожкі і інш.).

геафі́ты

(ад геа- + -фіты)

травяністыя расліны, у якіх органы вегетатыўнага аднаўлення развіваюцца ў глебе (напр. бульба, цыбуля і інш.); належаць да крыптафітаў.

геафлексу́ра

(ад геа- + флексура)

круты выгін горных абшараў, выяўлены ў рэльефе як вялікі ўступ значнай працягласці.