Verbum

абіса́ль

(ад гр. abyssos = бяздонны)

зона найбольшых марскіх глыбінь (звыш 2000 м), дзе вада мае пастаянную тэмпературу, салёнасць і шчыльнасць.

абіса́льны

(ад абісаль)

глыбакаводны (напр. а-ая зона, а-ыя адклады).

абісапелагія́ль

(ад гр. abyssos = бяздонны + пелагіяль)

самыя глыбокія, прыдонныя пласты тоўшчы вады, куды ніколі не пранікаюць сонечныя прамяні.

абісапелі́ты

(ад гр. abyssos = бяздонны + pelos = гушча)

усе віды асадачных адкладаў, якія ўтвараюцца на глыбіні звыш 2000 м.

абісафі́лы

(ад гр. abyssos = бяздонны + -філ)

марскія жывёлы, якія жывуць у зоне вялікіх глыбінь (звыш 2000 м).

абітурые́нт

(с.-лац. abituriens, -ntis = гатовы пайсці, пакінуць)

той, хто паступае ў сярэднюю спецыяльную або ў вышэйшую навучальную ўстанову.

абіцы́н

(ад A, B, C, назваў літар лац. алфавіта)

лекавы прэпарат, які з’яўляецца сумессю глюказідаў A, B і C, што здабываюцца з лісця наперстаўкі шарсцістай; прымяняецца пры сардэчнай недастатковасці.

абіягене́з

(ад а- + біягенез)

тэорыя ўзнікнення жыцця на Зямлі, паводле якой зародкі жывых істот утварыліся ў выніку ўскладнення рэчываў неарганічнай матэрыі (параўн. біягенез 2).

абіяге́нны

(ад а- + біягенны)

біял. які ўзнік з неарганічнай матэрыі.

абіяты́чны

(ад а- + біятычны)

неарганічны або пазбаўлены жыцця;

а-ая зона — зона, у якой няма жывых арганізмаў;

а-ыя фактары — сукупнасць умоў неарганічнага асяроддзя, якія ўплываюць на арганізм.