Verbum

афікальцы́т

(ад гр. ophis = змяя + кальцыт)

метамарфічная горная парода, разнавіднасць мармуру.

афіклеі́д

(ад гр. ophis = змяя + kleis, -idos = ключ)

духавы музычны інструмент, які выглядам нагадвае змяю.

а́фікс

(лац. affixus = прымацаваны)

лінгв. марфема, акрамя кораня і канчатка, якая служыць для ўтварэння слоў і для надання ім новага значэння.

афілі́я

(ад а- + -філія)

адсутнасць лістоў у раслін, звычайна ў выніку рэдукцыі 2, напр. у кактусаў, горнага саксаула.

афілія́цыя

(ад англ. affiliate = далучацца, устанаўліваць сувязі)

псіх. імкненне чалавека быць сярод людзей; павялічваецца ў час небяспекі.

афіна́ж

(фр. affinage)

ачышчэнне ад прымесей золата, плаціны, серабра.

афіна́цыя

(ад фр. affiner = ачышчаць)

папярэдняе ачышчэнне цукру-пяску ад пабочных дамешак перад рафінацыяй.

афіне́рны

(фр. affiner = ачышчаць)

тэх. ачышчаны ад прымесей.

афіні́раваць

(фр. affiner = ачышчаць)

рабіць афінацыю.

афі́нны

(лац. affinis)

сумежны, суседні;

а-ая геаметрыя — раздзел матэматыкі, які вывучае велічыні і геаметрычныя аб’екты, якія застаюцца нязменнымі пры пераўтварэннях.