Verbum

алігацукры́ды

(ад аліга- + цукрыды)

вугляводы, якія пры гідролізе распадаюцца на невялікую колькасць монацукрыдаў, да а-аў належаць, напр., дыцукрыды.

алігацэ́н

(ад аліга- + -цэн)

трэцяя эпоха палеагену.

алігацэ́навы

(ад аліга- + -цэн);

а-ая эпоха — тое, што і алігацэн.

алігацэно́з

(ад аліга- + -цэноз)

фітацэноз, у склад якога ўваходзіць толькі некалькі відаў вышэйшых раслін — прадуцэнтаў.

алігемі́я

(ад аліга- + -емія)

змяншэнне агульнай колькасці крыві ў арганізме (пры крывацёках, згусанні крыві і інш.).

алігуры́я

(ад аліга- + -урыя)

змяншэнне колькасці мачы, што выдзяляецца ныркамі.

аліда́да

(ар. al-idāda)

дэталь астранамічных і геадэзічных вугламерных інструментаў, якая верціцца вакол восі ў цэнтры лімба.

алізары́н

(фр. alisarine < ісп. alizarina, ад ар. al asām = выціснуты сок)

фарбавальнае рэчыва, якое вырабляецца з карэння марэны або і штучным спосабам.

алікво́ты

[лац. aliquot = некалькі (тонаў)]

1) муз. тоны, якія суправаджаюць асноўную мелодыю;

2) часткі велічыні, на якія цэлае дзеліцца без астатку.

алілу́я

(ст.-яўр. hellelū-Jāh = слаўце бога)

хвалебны малітоўны выгук у набажэнствах іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.