Verbum

герд

(ням. Herd = пліта)

прыстасаванне ў выглядзе нахіленай плоскасці для прамывання глеістых і зярністых руд.

герко́н

[ад гер(метычны) кан(такт)]

пераключальнік са спружыннымі кантактамі з ферамагнітнага матэрыялу, змешчанымі ў герметызаваны шкляны балон, якія стыкаюцца пад уплывам магнітнага поля.

геркуле́с

(лац. Hercules = лацінская назва старажьпнагрэчаскага міфічнага героя-асілка Геракла)

1) перан. асілак, атлет;

2) аўсяныя крупы спецыяльнага прыгатавання;

3) жук сям. пласцініставусых чорнага колеру, пашыраны ў Цэнтр. і Паўд. Амерыцы.

герлска́ўт

(ад англ. girl = дзяўчынка + scout = разведчык)

член скаўцкай арганізацыі дзяўчынак (гл. скаўтызм).

ге́рма

(гр. hermes)

чатырохгранны слуп, які завяршаецца скульптурнай выявай галавы.

германафі́л

(ад лац. Germanus = немец = -філ)

той, хто мае цягу, прыхільнасць да ўсяго нямецкага.

германафо́б

(ад лац. Germanus = немец + -фоб)

праціўнік, ненавіснік усяго нямецкага.

германі́зм

(ад лац. Germanus = немец)

слова або выраз, запазычаны з германскіх моў, пераважна з нямецкай.

герма́ній

(н.-лац. germanium, ад лац. Germania = Германія)

хімічны элемент, цвёрдае рэчыва шэра-белага колеру з металічным бляскам; выкарыстоўваецца як паўправаднік у радыё- і электратэхніцы.

германі́стыка

(ад лац. Germanus = немец)

1) комплекс навук, якія вывучаюць мову, літаратуру, гісторыю, матэрыяльную і духоўную культуру германамоўных народаў;

2) частка мовазнаўства, якая даследуе германскія мовы.