Verbum

генія́льнасць

(ад геніяльны)

найвышэйшая ступень творчай адоранасці і развіцця здольнасцей чалавека.

генія́льны

(лац. genialis = прыемны, мілы)

1) выключна адораны, таленавіты (напр. г. кампазітар);

2) уласцівы генію, творча дасканалы (напр. г-ая думка, г. твор).

-генны

(гр. genes = які нараджаецца, народжаны)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае «звязаны з паходжаннем».

гено́м

(ням. Genom, ад гр. genos = род, паходжанне)

сукупнасць генаў у адзінарным (гаплоідным) наборы храмасом дадзенай жывёльнай або расліннай клеткі (параўн. плазмон).

ге́нры

[ад англ. J. Heniy = прозвішча амер. фізіка (1797—1878)]

адзінка індуктыўнасці ў Міжнароднай сістэме адзінак (СІ), роўная індуктыўнасці такога электрычнага контуру, у якім скорасць змены току ў 1 ампер за 1 с выклікае эрс самаіндукцыі ў 1 вольт.

гентгельві́н

(ад бельг. Gent = назва горада ў Бельгіі + гельвін)

рэдкі мінерал групы гельвіну, бясколерны ці блекла-жоўты са шкляным бляскам.

генты́льны

(лац. gentilis)

родавы.

ге́нтэкс

(англ. Gentex, ад Generalized Teletype Exchange Service)

міжнародная тэлеграфная сетка агульнага карыстання, абсталяваная аўтаматычнымі тэлеграфнымі станцыямі прамых злучэнняў.

генуі́нны

(лац. genuinus = прыроджаны, першасны)

які належыць да прыроджаных захворванняў і анамалій развіцця арганізма (напр. г-ая эпілепсія).

генцыя́на

(лац. gentiana)

травяністая расліна сям. гарычкавых з ярка-сінімі кветкамі, характэрная для альпійскіх і субальпійскіх лугоў; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная і лекавая.